Als ik ga, moet je niet huilen, want echt weg ben ik eigenlijk niet.
Mijn lichaam is nu duizend dingen, heb daarom niet zoveel verdriet.
Ik ben de wind, Ik ben de regen, Ik ben de zon, Het jonge gras,
Ik ben de sneeuw en duizend dingen, Ik ben weer degene die ik was.
En als je wakker wordt, bekijk dan de bomen en de blauwe lucht,
Kijk naar de vlinders en de bloemen, kijk naar de vogels in hun vlucht.
Want al die duizend dingen ben ik sinds ik mijn lichaam achterliet.
Die duizend dingen zijn mijn leven, dus zie je, echt weg ben ik niet.
In liefdevolle herinnering aan:
Johannes Marinus Antonius Koenderink
13-05-1935 – 21-08-2012
Pa is geboren op 13 mei 1935 in Haaksbergen als tweede zoon in een boerengezin met uiteindelijk acht kinderen. Hij verhuisde op zijn 2e mee naar Beckum waar zijn ouders een nieuwe boerderij stichtten. Al snel daarna brak de oorlog uit waardoor hij in zijn jonge jaren veel levenservaring opdeed; mensen uit den Haag die te voet aardappelen kwamen halen en Duitsers die invallen deden op zoek naar paard en wagen. In dezelfde tijd kwam ook zijn jongere zusje Wilhelmientje te overlijden wat een diepe indruk op hem heeft gemaakt.
Na de oorlog kwam de tijd van wederopbouw en mogelijkheden. Al snel bleek dat hij niet alleen een getalenteerd voetballer was, maar ook op school zijn beste beentje voorzette. In de schaduw van zijn oudere broer Herman, welke naar de HBS ging, bleek toch dat de opgroeiende familie hem nodig had op de boerderij. Hij heeft toen voor het boerenleven gekozen en is samen met zijn vader en grootvader Mans de boerderij te gaan bestieren.
Tijdens zijn diensttijd, waar hij veel spannende verhalen over wist te vertellen, leerde hij onze moeder Marietje Hobbelink kennen. Hij reed in die tijd eerst motor en daarna een Kever, waarmee ze samen nog een ernstig ongeluk hebben overleefd. Op 8 november 1962 zijn ze getrouwd en zijn in de boerderij in Beckum gaan wonen. Marlies werd al snel geboren, Jeroen en Jolanda volgden enkele jaren daarna. Hun vierde kind heeft slechts enkele maanden mogen leven, daarna werd Wouter geboren en was het gezin alsnog compleet.
Naast het boerenleven, de veehandel en zijn gezin kon hij zijn energie en wilskracht kwijt in het voetballen. Hij was volgens velen een van de beste voetballers van die tijd en had dan ook een eervolle vermelding in het elftal van de eeuw van TVO. Door zijn wilskracht, eerlijkheid en rechtlijnigheid heeft hij het voor zichzelf niet altijd even gemakkelijk gemaakt. Hij heeft er wel een aantal goede vrienden aan overgehouden.
Inmiddels werd de agrarische sector steeds professioneler en stonden er door nieuwe wetgeving flinke investeringen voor de deur. Ingegeven door zijn eigen ervaringen heeft hij zijn kinderen altijd gestimuleerd zichzelf te ontwikkelen en hen nooit opgedrongen het boeren bedrijf over te nemen. Dit alles resulteerde in de verkoop van de boerderij. Hij heeft toen samen met ma in 1990 een “burger’ woning in Wiene, Hengevelde gekocht met een kleine schuur. Hier heeft hij zijn veehandel rustig afgebouwd om zo meer tijd voor zijn hobby’s te krijgen.
De natuur speelde in heel zijn leven een belangrijke rol. Als kievitseieren zoeken een Olympische sport was geweest, had hij de gouden medaille zeker gewonnen. Als kind moest je mee het land op en kreeg je gedetailleerde uitleg over de kruip- en sluiptechnieken van deze weide vogel. De weidevogels in het algemeen waren zijn lust en zijn leven. Dat resulteerde in de oprichting van een aantal verenigingen en samenwerkingen met boeren en overheidsinstanties. Dit heeft ook enkele malen de pers gehaald waar hij erg trots op was.
De harmonie in het gezin was voor hem altijd erg belangrijk. Hij was een man van weinig woorden maar heeft er altijd voor gezorgd dat het ons aan niets ontbrak. Een compliment moest je zoeken in de details, de tevreden glimlach maakte dan weer veel goed. Hij nam ons graag mee op vakanties en wilde ons ook graag veel van de wereld laten zien. Goed voorbereid wist hij veel te vertellen over de lokale bezienswaardigheden, iets wat we nu zullen gaan missen.
In 2004 kreeg hij tijdens een behandeling van longembolie het slechte nieuws te horen dat hij prostaatkanker had. Dit maakte natuurlijk diepe indruk op hem. Door zijn wilskracht wist hij echter zijn normale leven in stand te houden. Hij leerde samen met ma het leven nog beter te waarderen. Hij was inmiddels opa van zeven kleinkinderen, daar was hij zeer trots op. Hij mocht dan ook graag tijd met hen doorbrengen.
Rond 2010 hadden de behandelingen steeds minder effect en gaven enkele artsen aan weinig meer voor hem te kunnen doen. Door zijn optimistische instelling en sterke karakter wist hij het, samen met ma, voor elkaar te krijgen dat hij mee mocht doen aan een experimenteel medicijn in Nijmegen. Hierdoor ontstond er nieuwe hoop en heeft hij nog 2 jaar in redelijke gezondheid van het leven en zijn gezin kunnen genieten. Als extra beloning kwam Jolanda weer terug in ons gezin en dat heeft hem zeer veel energie gegeven.
De laatste week ging het allemaal erg snel. Hij wilde nog van alles, heeft nog auto gereden, maar na het zoveelste ziekenhuisbezoek was het hem ook duidelijk geworden dat hij het deze keer waarschijnlijk niet kon winnen. Het lichaam gaf aan niet meer te kunnen. Zijn geest was echter nog sterk. Hij wilde zeker weten of alles met zijn gezin op orde was en heeft gewacht tot iedereen weer bij hem was.
Na het ontvangen van de laatste zegen is hij dinsdag de 21ste augustus 2012 in de intimiteit van zijn eigen huis en gezin vredig heengegaan. Pa bedankt!
We willen ook langs deze weg iedereen die ons heeft bijgestaan heel hartelijk bedanken en hopen dat dit fijne contact in de toekomst zal blijven bestaan.
Hengevelde, 21 augustus 2012
Fam. Koenderink-Hobbelink
koenderinkhobbelink@ziggo.nl
Johan Roewen (links) vond zondag 20 maart in een maïsveld aan de Gorsveldweg dit jaar als eerste een kievitsei in Hof van Twente. Samen met de voorzitter van de Stichting Weidevogels Hof van Twente, Jan Koenderink (midden), overhandigde hij het kievitsei ter plekke symbolisch aan burgemeester Jeroen Goudt. De Stichting Weidevogels houdt de traditie rond het eerste kievitsei in ere, met name ook om aandacht te vragen voor bescherming van weidevogels.
Contact
Hengelosestraat 547
7521 AG Enschede
+31 (0)53 4280098
wouter@koenderink.nl
Volg mij
Blijf op de hoogte door mij te volgen op social media.